Chociaż słońca jest coraz mniej (i tym samym czas na robienie zdjęć się drastycznie kurczy) są też plusy całej sytuacji. Mogę zaszyć się spokojnie w domu i tworzyć aranżacje. Przestawiać, dodawać, zmieniać, wyrzucać, modernizować. Całe mnóstwo pracy. Wiosenno-letnie dodatki spakowałam głęboko do kartonów. Teraz pora na jesień, a w zasadzie zimę, która już za pasem. Powoli też zaczynam myśleć o świętach. To magiczny czas, gdy nasze domy przepełniają się lampkami, reniferami i intensywną czerwienią. Czy u Was również nastąpiła zmiana wystroju? Czy razem z nią doszło także do zmiany kolorystyki? Kocham pastele i całkowicie się ich nie wyzbyłam, ale jest ich o wiele mniej niż latem 🙂 Ściskam, Ewelina

Uff, wreszcie remont zakończony! Chociaż jeszcze czekam na kilka paczek, to najgorsza robota już za mną. Co się zmieniło? Pojawiła się biała, drewniana boazeria na dwóch ścianach. Dzięki czemu, kuchnia sprawia wrażenie bardziej przytulnej i dopieszczonej. Nie da się ukryć-jest także bardziej funkcjonalna 🙂 Jedząc makaron z sosem pomidorowym już nie muszę się stresować, że czeka mnie szorowanie ścian. Dodatkowo przemalowałam ściany z delikatnej szarości na biel. 

Największym wyzwaniem były dla mnie kafelki, na które nie mogłam patrzeć. Ich kolor był baaardzo nijaki, dodatkowo kolorowe dekory, które za każdym razem musiałam zasłaniać. Wzięłam więc pędzel i zaszalałam :-)))  Teraz moja kuchnia jest spójna, otulona bielą-tak jak chciałam! Dajcie znać co sądzicie:-) Ściskam, Ewelina

Niebawem będziemy obchodzić dwa lata blogowania. Kiedyś wspominałam, że gdyby nie Mama, to blog wcale by nie powstał. To ona była motorem napędowym, miała wizję, dobrze wiedziała o czym chce pisać. No to  powstało nasze miejsce w sieci: Sisters About. 

Dlaczego Sisters? Bo czujemy się jak siostry, chociaż tak naprawdę żadna z nas jej nie miała, bo jesteśmy jedynaczkami 🙂 Przyjaźnimy się, godzinami plotkujemy (przez to mój telefon ledwo wyrabia na baterii!). Najczęściej, po dniu pełnym wrażeń dzwonię do Mamy, gdy siedzę w wannie. Po kilkunastu minutach robimy sobie przerwę, bo woda robi się lodowata i należy dolać gorącej…Taki nasz rytuał.

To dzięki Mamie zakiełkowała we mnie miłość do wnętrz. Gdyby nie ona, to nie byłoby mnie tu, gdzie teraz jestem. Byłam zwariowaną nastolatką, która dumnie spoglądała na swoją amarantową ścianę w pokoju, a Mama tylko cierpliwie czekała na moje oświecenie w dziedzinie dizajnu. A gdy przemycała kolejne białe meble do naszego domu, ja tylko pod nosem nieznośnie komentowałam „będzie biało jak w aptece!„. Ciężko było, oj tak!  

Ale ona mimo wszystko zawsze mnie wspiera. Mobilizuje. Stawia do pionu, gdy tracę równowagę. Chociaż też nie boi się głośno powiedzieć „Co za durny pomysł!„. A wtedy ja uzewnętrzniam się i mówię „Noooo, Maaamooo„(pf,jak dziesięcioletnia dziewczynka), wracam do siebie i myślę „Cholerka, znowu ma rację„. Fajna jest ta moja Mama 🙂 Taka kumpela 🙂 

A jakie Wy macie stosunki ze swoimi mamami/córkami? Jestem bardzo ciekawa 🙂