Miesięczne archiwum: Wrzesień 2016

METAMORFOZA SALONU – część 2 – Kilka słów o krzesłach

Pomysł metamorfozy salonu kiełkował w mojej głowie od dawna. Jednak nie miałam zamiaru ruszać krzeseł przy stole jadalnianym. Nie były moimi wymarzonymi, ale sprawdzały się i nie przeszkadzały mi aż tak. Natomiast, dobrze wiecie, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. I jak już zaczęłam wprowadzać zmiany, to spontanicznie postanowiłam sprzedać moje stare meble. Nie czekałam zbyt dlugo, bo okazało się, że masę ludzi rzuciło się na te moje 4 krzesła. Telefony, wiadomości…No i sprzedałam.
Nie umiałam się zdecydować jakie krzesła wybrać…chciałam, żeby było bardziej nowocześnie. A że wybór w sklepie ScandiShop.pl jest ogromny, to całe godziny spędzałam nad zastanawianiem się i przeglądaniem działu : meble. Nie zdradzę Wam wszystkiego, co coś muszę zostawić na finałową metamorfozę, ale dziś możecie podejrzeć jedno z krzeseł, które znajdziecie  moim salonie. Jest to srebrny model Paris Mesh. Industrialna, surowa bryła idealnie będzie pasować do mojego nowego wnętrza. Dodatkowo, krzesło jest ozdobione dziurkami na oparciu i siedzisku, co dodaje mu lekkości. Sami zobaczcie…

 

Nie obyło się bez testowania. Klasycznie Kitek wcielił się w rolę testera produktu. Jak widzicie, dumnie siedzi wpatrzony w obiektyw. Biorąc pod uwagę, że wciąż zajmuje miejsce na tym srebrnych siedzisku, gdy siedzi z nami przy stole, to mogę śmiało stwierdzić, że testy przeszły pozytywnie 🙂
Jeśli szukacie ciekawych krzeseł (ale też innych mebli) to śmiało zaglądajcie na stronę sklepu ScandiShop.pl. Jest w czym wybierać 🙂

 

 

 

 

Włoskie wakacje – RELACJA [Bari. Alberobello. Polignano a mare]

Mamy jedną, niezawodną zasadę: nie wiesz, gdzie jechać-jedź do Włoch. Dlaczego? Bo wystarczy zabukować bilet i poświęcić niecałe dwie godziny na lot. Nie martwisz się o bagaż, bo na pokład wchodzisz ze swoją podręczną walizką. Masz świadomość, że przez te kilka dni zawsze dobrze zjesz.  Można tak wymieniać bez końca! Jaki rejon Włoch wybraliśmy tym razem? Puglia!
LOTNISKO
Uwielbiam atmosferę na lotnisku. Lubię obserwować ludzi, lekko podenerwowanych, zagubionych, ale i ciekawych swoich przygód. Lubię też zwracać uwagę na różnice np. podczas kontroli. W Katowicach na lotnisku od razu przydałyby nam się stopery do uszu. A to za sprawą energicznej, włoskiej rodziny, która uparcie kłóciła się z przedstawicielką tanich linii lotniczych. Ich walizka była dosłownie o 2 cm wyższa niż respektowany rozmiar na pokładzie samolotu. Oni wymachiwali rękami, przekrzykiwali się i uporczywie argumentowali swoje racje, gdy jednocześnie obok babeczka  cichym głosem tłumaczyła w języku angielskim, że nie rozumie po włosku. A przy tym towarzyszyła jej wielka purpura, która jak kurtyna przysłoniła jej twarz. Głupia sytuacja, walka o te dwa centymetry a wywołała tyle negatywnych emocji.
Wszystko wyjaśniło się w drodze powrotnej. Usilnie upychałam wszystko do walizki, aby nie było dodatkowych toreb, niepotrzebnych nieporozumień. Bo jeśli 2 centymetry wywołały taką burdę, to co się stanie z dodatkową torebką. Jakie było moje wielkie zdziwienie, gdy nikt nie był zainteresowany moim paszportem i tylko przelotnie zerknął na mój elektroniczny bilet. Dopiero przed samym wejściem na pokład łaskawie zeskanowali kod z mojego biletu. Nie było problemu, gdy testując obsługę lotniska obwiesiłam się torebką, aparatem, i kolejną torbą. Zero reakcji. Nie wspominając już o tym, że gdy nam sprawdzali bagaż to kobieta przed monitorem nawet na niego nie spojrzała, bo była rozbawiona konwersacją z kolegą obok. Nie to co w Polsce. Płyny, leki, elektronika. Wszystko ma być wyciągnięte, zweryfikowane. Taka różnica w kontroli… I człowiek przestaje się dziwić włoskiej rodzince, która przyzwyczajona do włoskiej lekkości miała problem z 2 centymetrami.

 

BARI 
Docelowo polecieliśmy do Bari-nadmorskiej miejscowości. Klasycznie zatrzymaliśmy się w mieszkaniu w centrum miasta. Korzystamy z serwisu airbnb, co ostatnim razem skończyło się na wynajęciu jednego pokoju, gdzie w drugim mieszkała para Włochów z ich 3 kotami. Nie powiem, było całkiem fajnie jeść ciepłe rogaliki w gronie tubylców 🙂 Tym razem mieszkanie mieliśmy do dyspozycji tylko dla siebie. Z wyjątkiem jednej nocy, gdy przyjechała dziewczyna z Irlandii, której nawet nie miałam okazji poznać.
Bari to miejsce, gdzie można odpocząć. Jest plaża i morze, ale gdy do tej kombinacji dochodzi moja osoba, to niestety relaks przybiera inną formę. Tak jak pierwszego dnia, gdy spędziliśmy ponad godzinę na plaży, a ja uporczywie wymuszałam na mężu, aby się zebrać i pozwiedzać okoliczne miejscowości. Więc zapamiętajcie, gdy przyjdzie Wam szalony pomysł spędzenia wakacji w moim towarzystwie, to nie potrzebne Wam będą stroje kąpielowe, dmuchane materace czy karimaty. Wystarczą wygodne buty i rozgrzane kolana, bo chodzenia będzie sporo (zapytajcie mojego Męża, ten to zabiera wyłącznie adidasy na podróż, bo uznaje że sandały niepotrzebnie miejsce zajmują).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Żeby nie było, że na tych wakacjach totalnie odpłynęłam i pasję do wnętrz upchałam głęboko w schowku w samolocie. Na dowód mam dla Was kilka zdjęć z wystawy, która miała miejsce w centrum Bari, na starym mieście. Wystawa przedstawia dzieła artystów z regionu Puglia. Najbardziej spodobały mi się drewniane torebki, nie wiem na ile byłyby praktyczne, ale wyglądały naprawdę świetnie.
Kolejny przejaw dizajnu napotkałam na ulicy. Na głównym deptaku siedział Pan, który robił doniczki z kamienia, które idealnie komponowały się z np. kaktusami. Nie przeszkadzał mi przenikliwy wzrok artysty i bezpardonowo zrobiłam mu zdjęcie. Szkoda, że miałam tylko bagaż podręczny wypchany na 120%, w przeciwnym razie kupiłabym takie cudo.

 

POLIGNANO A MARE
Kolejnym przystankiem  była miejscowość Polignano a mare. Cel był jeden – zobaczyć te cudowne widoki! A z czym jeszcze kojarzone jest miasteczko? Z wybitnym, włoskim piosenkarzem Domenico Modugno ( kojarzycie piosenkę „Nel blu dipinto di blu”? To właśnie on ją śpiewał!).  Z Polignano mieliśmy plan, aby przemieścić się do innego miasta-Alberobello, gdzie znajduje się największe skupisko białych domków tzw. trulli. Ale to nie było takie proste! Nikt nie wiedział jak dojechać do tej miejscowości, a stacja kolejowa była tak mała, że nie było nawet okienka z przemiłą panią, która mogłaby pomóc. Chodziłam więc od knajpki do knajpki, nie ominęłam nawet szwaczki czy rybaka i nic. Po przejściach dodarliśmy do informacji turystycznej, która była ukryta w bocznej uliczce i mało kto o niej wiedział. Okazało się, że najpierw pociągiem musimy jechać do miejscowości Monopoli, a dopiero później złapać autobus, który jeździć 4 razy dziennie. Gdy tylko dojechaliśmy do Monopoli, zauważyliśmy jeden samotny autobus przepełniony młodzieżą wracającą ze szkoły. Niechętnie zajęliśmy miejsca i pochmurnie spojrzeliśmy na zegarki, które wskazały ponad godzinne oczekiwanie na odjazd. Jakie było zdziwienie jak kierowca wrzucił pierwszy bieg i odjechał 50 minut przed planowanym odjazdem( kolejny kurs miał być za prawie 4 godziny…).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ALBEROBELLO
Kierowca musiał być bardzo niecierpliwy, bo niedość, że odpalił autobus prawie godzinę wcześniej to jechał jak szalony przemierzając mniejsze i większe wsie. W tym pędzie jechaliśmy blisko 60 minut. Towarzyszyło nam ciągłe trąbienie, które mogło sygnalizować tylko jedno „Kury, koty, konie, krowy, ludzie- z drogi, bo jadę!”.
Gdy wreszcie dotarliśmy do Alberobello naszym oczom ukazały się białe domki, tzw. trulli. Pamiętam ich zdjęcia w przewodniku. Zawsze chciałam je zobaczyć, to był taki mój włoski „must have”. Sami zobaczcie jak świetnie wyglądają na zdjęciach.

 

 

 

 

 

Czas ochłonąć i wrócić do rzeczywistości. Szykuje się sporo zmian na Sisters About, no i finał metamorfozy salonu 🙂 Ściskam, Marcelina

METAMORFOZA SALONU -część 1 – Jaki dywan wybrałam?

O tym, że mam ochotę coś pozmieniać w moim salonie wspominałam od jakiegoś roku. Sam układ pomieszczenia uważam za funkcjonalny i tu nie chciałabym wprowadzać zmian. Salon jest wielofunkcyjny, podzielony na 3 strefy: jadalnianą, wypoczynkową oraz biurową. Prawdą jest, że po przeprowadzce zainwestowaliśmy we wszystkie pomieszczenia prócz salonu.Sofy są od moich rodziców, szafka TV wcześniej stała w moim panieńskim pokoju. Z czasem pojawił się duży stół i biurko, a stolik kawowy zrobił mój mąż z palet. Minęły 3 lata i uznałam, że czas na zmiany. Teraz w salonie królują kontrasty. Czekoladowe sofy, biało-czarny dywan w charakterystyczny wzór chevron odbijają na tle jasnych ścian. Musicie uzbroić się jeszcze w trochę cierpliwości nim pokażę Wam cały efekt. Do tego czasu będę Wam zdradzać jakie poszczególne meble oraz dodatki wybrałam do metamorfozy. Dziś pokażę Wam dywan.
Jaki dywan wybrałam?
 
Zależało mi, aby dywan nie tylko ładnie wyglądał, ale przede wszystkim był dobrze wykonany. W głowie miałam wymarzony model. Miał być koniecznie jasny z elementem szarości. Żadnych kontrastów, intensywnych barw. Nie chciałam też gładkiego, pozbawionego wzorów, bo takie rozwiązanie wydawało mi się banalne i mało ciekawe. Wreszcie znalazłam dywan z grupy Berber/Marocco (klik) z serii Shaggy (klik). Niewyobrażalnie miękki! Gdy pierwszy raz go rozłożyłam to nie mogłam się powstrzymać i rzuciłam się na ziemię 🙂 Mogłabym leżeć na nim godzinami! Ostatecznie zdecydowałam się na model Berber Shaggy Massin (CVD13398) (klik) Wybrałam rozmiar 160×230, ale dostępne są też inne wymiary.
Jakie miałam oczekiwania?
Ważne było dla mnie włosie, z którego jest wykonany dywan. Miał być przyjazny dla środowiska, odporny na zużycie, łatwy w czyszczeniu i nie powodować u mnie alergii, a biorąc pod uwagę, że uczula mnie praktycznie wszystko, to zadanie było trudne. Udało mi się, bo dywan Berber Shaggy Massin jest wykonany z włosia PP Heatset, a co za tym idzie spełnia wszystkie wcześniejsze wymagania. Dodałabym również to, że dzięki niemu odciążamy inne meble, np. sofy czy krzesła, bo oglądając TV najchętniej siadamy właśnie na dywanie:)

 

 

Przygotowałam dla Was kilka zdjęć, aby zobrazować  to, o czym wcześniej wspominałam. Na pierwszy rzut oka widać, że dywan jest solidnie wykonany. Grube i gęste włosie świadczy o tym, że dywan jest przyjemny w dotyku i bez problemu możemy po nim chodzić boso. Dodatkowo, dywan jest pokryty cienką warstwą lateksu, więc również jest antypoślizgowy, co sprawdzi się w domach, gdzie np. przebywają dzieci. Jeżeli tak jak ja szukacie nowego dywanu i chcecie odmienić Wasze wnętrze, koniecznie zajrzyjcie na stronę sklepu RugVista (klik).

 

 

 

 

 

Jesienna aura

Nie da się przejść obok nich obojętnie, wrzosy opanowały kwiaciarnie. Chociaż bezkarnie przywołują jesień…trudno, musiałam pozmieniać co nieco, pomimo że lato nas teraz rozpieszcza 🙂 Macie w swoich domach wrzosy? Czy póki co odpychacie myśl o jesieni?
Razem z Marceliną odliczamy dni i jesieni się nie boimy. Za miesiąc jedziemy do Łodzi na spotkanie blogerów wnętrzarskich Meetblogin. Nie mogło nas tam zabraknąć. W zeszłym roku byłyśmy po raz pierwszy. Tak nam się spodobało, że teraz nie było wyboru! Ula (organizatorka całego wydarzenia) kusi nas programem aż trzydniowego wydarzenia! Tutaj znajdziecie cały harmonogram KLIK. Nie możemy się doczekać! Z kim z Was zobaczymy się w Łodzi? 🙂

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ewelina Nobis

Pomysł na przystrojenie stołu + DWA PRZEPISY ( na tort czekoladowy i ciasto a’la kinder country)

W zeszłą sobotę organizowałam imprezę urodzinową dla mojego Męża. Nie pytajcie ile było osób…wystarczy że przy dużym stole siedzieliśmy jak śledzie w puszce, przy stole kawowym lepiej nie było, a i tak krzesła musieliśmy pożyczać od sąsiadki. Mimo to, nie poddałam się i udekorowałam stół po swojemu. Jak możecie zauważyć, na stole panuje totalny miks talerzy. Czarne, szare, beżowe są pomieszane z białymi, przezroczystymi etc. I powiem Wam więcej, to nie są pozostałości ze starych kompletów. To nowe talerze, zakupione właśnie w celu osiągnięcia kontrolowanego misz-maszu. Dodatkowo, na każdym talerzu położyłam zawiniętą, białą serwetkę obwiązaną sznurkiem.Dołożyłam gałązkę rozmarynu oraz karteczkę z białym napisem ( biały marker okazał się bardzo pomocny!). Jak Wam się podoba ten naturalny wygląd stołu?
Tradycyjnie na stole znalazł się czekoladowy tort z wiśniami oraz nowość- ciasto a’la batonik kinder country (przepisy znajdziecie poniżej). Na zdjęciach zabrakło jabłecznika, który upiekła moja Mama, a ptysie..cóż tutaj zapraszam po przepis do pobliskiej cukierni 😀

PRZEPIS NA TORT

SKŁADNIKI (BISZKOPT) 
– 8 jajek
– 2 szklanki cukru
– 1,5 szklanki mąki pszennej
– 1 szklanka mąki ziemniaczanej
– 4 łyżeczki proszku do pieczenia
– 4 łyżki gorzkiego kakao

SKŁADNIKI (KREM) 
-150 g masła
– 300 g gorzkiej czekolady
– 500 g serka mascarpone
– 350 g cukru pudru
– 150 g serka naturalnego Philadelphia
– 2 duże łyżki kakao

Dodatkowo- ok. 300 g wiśni ( mogą być ze słoika) i rurki kakaowe do dekoracji.

PRZYGOTOWANIE BISZKOPTU:

Ubijamy jajka z cukrem, tak aby powstała puszysta masa. Mąkę, kakao, proszek do pieczenia łączymy razem i stopniowo dodajemy do jajek. Cały czas masę ubijamy, aż wszystkie składniki się połączą. Pieczemy w 180 stopniach. Czas: 30 minut.

PRZYGOTOWANIE KREMU:

Czekoladę oraz masło rozpuszczamy w kąpieli wodnej i pozostawiamy do ostygnięcia. Przesiewamy cukier puder oraz kakao i łączymy z rozpuszczoną czekoladą. Miksujemy i stopniowo dodajemy serki. Najlepiej schłodzić krem w lodówce zanim będziemy nim smarować biszkopt.

TORT:

Biszkopt dzielimy na 3 części. Każdą z nich polewamy delikatnie mlekiem ( ja używam do tego łyżeczki), następnie rozprowadzamy krem i układamy wiśnie. Ponownie powtarzamy ten proces, a ostatni biszkopt smarujemy tylko kremem bez wiśni. Krew rozprowadzamy także po bokach tortu, aby następnie przyczepić do nich rurki z kremem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PRZEPIS NA CIASTO A’LA BATONIK KINDER COUNTRY (BEZ PIECZENIA!)

SKŁADNIKI:
– 500 ml śmietanki słodkiej 36%
– 500 g serka mascarpone
– 250 g herbatników
– 200 g białej czekolady
– 200 g mlecznej czekolady
– 3 szklanki płatków Nestle Kangus + garść do posypania na wierzch

Opcjonalnie: batoniki kinder bueno i truskawki do dekoracji.

PRZYGOTOWANIE:

 

Białą czekoladę rozpuszczamy w kąpieli wodnej i pozostawiamy do ostygnięcia. 300 ml śmietanki ubijamy na sztywno, dodajemy 300 g serka mascarpone i dodajemy białą czekoladę cały czas miksując. Dodajemy 3 szklanki płatków i mieszamy.
W międzyczasie mleczną czekoladę również rozpuszczamy w kąpieli wodnej i czekamy aż ostygnie. 200 ml śmietanki ubijamy na sztywno i dodajemy resztę serka mascarpone. Całą masę łączymy z ostudzoną czekoladą mleczną.
Tortownicę wykładamy herbatnikami. Wlewamy jasną masę, następnie dodajemy masę z mleczną czekoladą ( dwie warstwy możemy oddzielić jeszcze wyłożonymi herbatnikami). Na koniec posypujemy ciasto płatkami i wstawiamy do lodówki na kilka godzin ( ja wstawiłam na całą noc). Przed podaniem zdobimy ciasto batonami i owocami.